Op 20-jarige leeftijd begon mijn zoektocht naar “wat ik later wil worden”. Na mijn 1e foute keuze ben ik daarna gaan studeren voor optometrist. De gezondheidszorg was niet per sé waar ik mijzelf werkzaam zag zijn toen ik jonger was. Nu ik een krappe 3 jaar werkzaam ben als optometrist bij een kleine oogkliniek in Bilthoven ben ik blij dat ik toch voor de gezondheidszorg heb gekozen.
De gezondheidszorg is waar je door persoonlijke aandacht het verschil kan maken. Waar je bij een verkoper/adviseur direct het gevoel hebt dat ze je iets aan willen smeren, wordt persoonlijke aandacht voor patiënten juist als geruststellend en vertrouwd ervaren.
De kleinschaligheid van de kliniek waar ik werkzaam ben is dan ook steevast hét verschil dat wij kunnen maken ten opzichte van de gezondheidsfabrieken welke wij ziekenhuizen noemen. Patiënten hebben altijd de zelfde arts en onderzoekers, en kennen ons vaak zelfs bij voornaam. Door onze kleinschaligheid kijken zorgverzekeraars niet naar ons om en is er moeite om rond te komen omdat zorgverzekeraars geen contracten afsluiten met een dergelijk kleine speler op de gezondheidsmarkt.
Dit heeft de kliniek doen besluiten om samen te werken met een grotere kliniek uit de regio, een kliniek waar wel contracten met zorgverzekeraars aanwezig zijn. Zodoende kunnen wij profiteren van de (prijs)afspraken van met deze zorgverzekeraars. Dit alles in een poging om kostendekkend te kunnen opereren. Deze kliniek heeft echter besloten de vestiging te sluiten. Wij gaan op in de grotere vestiging. Hierbij verliezen wij onze persoonlijke aandacht, in ruil voor (hopelijk) meer winstgevendheid om de innovaties binnen de gezondheidszorg te kunnen blijven toepassen in de zorg van alle dag. Van 2 artsen stijgen we naar 8 artsen, van 6 werknemers naar meer dan 50, van 3 spreekkamers naar 10.
De gezondheidszorg is de weg een beetje kwijt geraakt. Geld komt voor de patiënt. Efficiëntie is belangrijker dan persoonlijke aandacht. Waar wij als kliniek het verschil konden maken met persoonlijke aandacht en korte lijnen hebben de zorgverzekeraars maar één doel voor ogen. Zo groot mogelijke zorgfabrieken die zo efficiënt mogelijk en voor zo min mogelijk geld zorg leveren. Patiëntvriendelijke zorg is hierbij van ondergeschikt belang. Een simpel voorbeeld is het geven van 2 ooginjecties op 1 dag. Bij zorgverzekeraars kan dit niet gedeclareerd worden, zij denken dat wij frauderen omdat wij 2x een zelfde handeling delcareren op 1 dag. Gevolg voor de patiënt: 2x langskomen en vervoer regelen bij familie of een regiotaxi. Dat dit circus vaak maandelijks herhaald moet worden betekent een aanslag op de vrijheid van onze patiënten.
Ik ga met plezier naar mijn werk omdat wij van patiënten doorgaans positieve reacties ontvangen over onze manier van werken. Zoals een patiënt van ons recent beschreef in een schriftelijke reactie: “Ik heb de behandeling in Uw kliniek uitvoerig beschreven aangezien ik bij het ziekteproces en het overlijden van mijn vrouw geconfronteerd ben met de gebruikelijke wijze waarop in dit land medische zorg wordt verleend. Ik kan U verzekeren dat Uw kliniek daarvan in uiterst aangename zin afwijkt.” En dan te bedenken dat wij deze patiënt aanvankelijk moesten weigeren wegens een ontoereikend budget vanuit de zorgverzekeraar (CZ/Ohra).
Ik hoop dat de overheid op tijd wakker wordt, en zorgverzekeraars op tijd inzien dat door de teruglopende marges op verleende zorg, de alsmaar stijgende werkdruk en regeldrift het belangrijkste onderdeel van de gezondheidszorg wordt vergeten: de patiënt en zijn welbevinden.
